Świadczenie pracy, a stosunek pracy
Świadczenie pracy może stanowić przedmiot różnych stosunków prawnych, regulowanych przez przepisy wielu dziedzin prawa (prawa cywilnego, pracy, administracyjnego). Nie wszystkie z nich można określić jako stosunki pracy w rozumieniu prawa pracy. Stosunek pracy ma charakter zobowiązaniowy dwustronny. Oznacza to, że zarówno pracodawca, jak i pracownik występują wobec siebie jednocześnie w roli wierzyciela i dłużnika. Z jednej strony pracodawca ma prawo żądać od pracownika świadczenia pracy, pracownik zaś ma obowiązek tę pracę świadczyć. Z drugiej strony pracownik może żądać zapłaty umówionego wynagrodzenia, a pracodawca musi to wynagrodzenie zapłacić. Pracownikiem może być osoba fizyczna, która ukończyła 18 lat. Osoby, które nie ukończyły 18 roku życia, mogą być pracownikami, ale tylko na warunkach określonych w przepisach o zatrudnianiu młodocianych. Pracodawcą natomiast, może być każda jednostka organizacyjna, która zatrudnia pracowników. Elementami wyróżniającymi stosunek pracy są przede wszystkim osobiste świadczenie pracy przez pracownika, co oznacza, że pracownik ten musi wykonywać pracę osobiście, a nie za pośrednictwem innej osoby, a także takie elementy jak odpłatność pracy i podporządkowanie poleceniom pracodawcy. Warto również wspomnieć, że stosunek pracy może powstać na podstawie zawarcia umowy o pracę, powołania, mianowania, wyboru, a także zawarcia spółdzielczej umowy o pracę.
