Płaca nominalna i realna
Kształtowanie płac w przedsiębiorstwie należy do najważniejszych, a zarazem niełatwych obszarów zarządzania zasobami ludzkimi. Wynika to przede wszystkim z funkcji pełnionych przez wynagrodzenia. Jako wynagrodzenie uznaje się ogół wydatków pieniężnych oraz świadczeń w naturze, wypłacanych pracownikowi z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie, obliczanych według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń. Płaca jest specyficzną formą dochodu z pracy osób wykonujących pracę podporządkowane na podstawie umowy o pracę, powołania, a także nominacji. Płaca nominalna jest to suma pieniężnego wynagrodzenia pracownikowi najemnemu, wypłacana przez pracodawcę cyklicznie (zazwyczaj raz w miesiącu), czyli ilość pieniędzy, jaką pracownik odbiera przy kasie w dniu wypłaty. Wzrost płacy nominalnej powinien wynikać także ze wzrostu wydajności pracy i efektywności produkcji. Zmiany w wysokości płacy nominalnej szybko i silnie są odczuwane przez pracowników i działają, jako bezpośredni motyw zainteresowania pracą zarobkową. Płaca realna natomiast jest to ilość produktów, którą można kupić za pieniądze stanowiące pensję. Jest to więc siła nabywcza płacy nominalnej. Jej poziom zależy przede wszystkim od wysokości płacy nominalnej i wysokości kosztów utrzymania. Wzrost płacy realnej następuje wraz ze wzrostem płacy nominalnej wtedy, gdy tempo wzrostu cen towarów i usług jest wolniejsze od tempa wzrostu płacy nominalnej.